استانداردهای سیستم اعلام حریق:
نصب و استقرار تجهیزات سیستم اعلام حریق طبق استاندارد BS 5839 و کابل کشی طبق استاندارد BS 6207 انجام می گیرد . کابل مورد استفاده در سیستم اعلام حریق می تواند کابل 5/1 میلی متر مربع با روپوش و عایق پروتودور باشد ولی در مکان ها ییکه امکان ضربه یا ساییدگی و جویده شدن توسط حیوانات وجود دارد باید کابل ها را حفاظت مکانیکی کرد. می توان در مورد سیم ها ی آژیرها و چراغ ها برای حفاظت آنها را داخل دیوار زیر حداقل 12 میلی متر گچ به صورت توکار گذاشت . کابلها ي سیستم اعلام حریق باید جدا از سایر کابل ها سیم کشی شوند . تست کابل ها توسط اهم متر انجام می شود و در صورت استفاده از مگا اهم سنج باید تمام تجهیزات اعم از دتکتور – آژیر – پانل کنترل و … را از مدار باز کرد تا ولتاژ تست بالابه آنها آسیب نرساند . هنگام کابل کشی نباید از مسیر زون ها انشعاب گرفت . همچنین نباید از آژیر ها هم انشعاب گرفت . کابل کشی سیستم ها ی عادی به صورت رادیال یا خطی و کابل کشی سیستم ها ی هوشمند به صورت حلقوی انجام می گیرد . در انتهای مسیر زون ها همیشه یک مقاومت موازی با خط که مقدارآن معمولا 7/4 یا 8/6 کیلو اهم است متصل می کنند یا از واحد انتهای خط AEOL استفاده می نمایند .
دستورالعمل طراحی و اجرائی سیستم اعلام حریق
NFPA-72 بر مبنای استاندارد
1) مساحت هر زون حد اکثر 2000m2میباشد.
2) حد اکثر طول زون 3000mمی باشد.
3) حداکثر تعداد المان های هر زون (شامل شستی و دتکتور ..) 24 المان است و بهتر است حد اکثر 20 عدد منظور گردد.
4) هر طبقه مسکونی میتواند بر یک زون قرار گیرد.
5) پیشنهاد میشود شستی اعلام حریق راهرو طبقات بر یک زون مجزا باشد.
6) در جاهائی که دارای ولتاژ القایی است(اتاق ترانس،سوئیچ و…..) میبایست از سیم روکش دار استفاده نمود.
7) سیم باید یک تیکه و در لوله مستقل و مجزا باشد.
8) سقف و کف کاذب که دارای ارتفاع بیش از 80 cmباشند،نیاز به دتکتور دارند.
9) اگر فاصله پارتیشن نصب شده تا سقف کمتر از 30 cmباشد ،باید برای آن دتکتور مجزا لحاظ نمود.
10) اگر ارتفاع گچبری سقف بیش از 50 cmباشد لازم است دتکتور مجزا برای هر فضا در نظر گرفت.
11) کلیه انبارها می بایست دارای دتکتور باشند:
الف– در صورتیکه انبار در واحد مسکونی باشد،لازم است یک دتکتور حرارتی برای آن در نظر گرفت.
ب – برای انبارهای موجود در پارکینگ اگر بصورت ردیفی باشد در فاصله 50cm از انبارها و در فاصله حداکثر 8m از
هم نصب میشوند. و اگر انبارها بصورت مجموعه ای باشد یک دتکتور در مسیر ورودی به آنها نصب میشود.
12) در مجاورت تابلو کنتورهای برق یک دتکتور دودی نصب شود.
13) هر موتورخانه و چاهک آسانسور میبایست دارای یک زون مجزا از دتکتورهای دودی باشد(استفاده از ردیاب مکنده دودی Smoke Aspretion Systemپیشنهاد میشود).
14) در سوله های صنعتی و ساختمانهای دارای رایزر برق ، لازم است از دتکتور مکنده دودی و یا ردیاب حرارتی کابل (Linear Heat Detector) استفاده شود
15) حداکثر سطح پوشش دتکتور دودی 100 m2و برای دتکتور حرارتی 60 m2 است.
16)حداکثر ارتفاع نصب دتکتور دودی 12 mو برای دتکتور حرارتی 8 mاست.
17) برد دتکتورها :
الف – دتکتورهای دودی :
– دایره ای به شعاع 6.5 متر
– فاصله دتکتور دودی 10.6 متر تا 15 متر بر حسب مکان و آرایش نصب .
ب – دتکتورهای حرارتی :
– دایره ای به شعاع 5.3 متر در محلهایی با ریسک بالا مانند آشپزخانه .
– دایره ای به شعاع 6.5 متر در محلهایی با ریسک کمتر مانند پارکینگ .
– فاصله دو دتکتور حرارتی 7.5 متر تا 10.6 متر بر حسب مکان و آرایش نصب .
18) استفاده از دتکتورهای دو کاناله در هتل ها و ساختمانهای مسکونی خوب ولی برای مکانهای صنعتی لازم است از دتکتور مجزا استفاده نمود.
19) محل نصب دتکتور دودی نباید در مجاورت یا نزدیک جریان هوا باشد ( دور از پنجره و درب و فضای باز پارکینگ .
20) حداقل فاصله دتکتور تا دیوار و یا پارتیشن 50 cmو حداکثر 7 m برای دودی و 5.5 m برای حرارتی است.
21) بهترین مکان نصب تابلوی اعلام حریق در نگهبانی، سرایداری و اتاق اطلاعات و یا در نزدیکی ورودی ساختمان است به نحوی که مورد رویت عموم و خصوصاً مامور آتش نشانی باشد
22)در فضای سوله، حداکثر فاصله پیمایشی که فرد جهت رسیدن به شستی طی می کند نباید بیش از 20 m باشد.
23) در سقف های شیبدار لازم است دتکتورها در ارتفاع 50 cmپائین تر از مرتفع ترین نقطه سقف نصب شوند.
24)شستی اعلام حریق :
– شستی اعلام حریق در حالت معمولی در ارتفاع نصب 120 تا 140 cmو تابلو اعلام حریق در ارتفاع 170 cm از کف نصب شوند.
– فاصله شستی ها در راهروهای پهن و کم تردد بین 30 تا 45 متر .
– فاصله شستی ها در راهروهای پر تردد و باریک و پله بین 15 تا 25 متر.
– در کنار هر درب یا راه پله خروجی ( در هنگام تخلیه ساختمان ) یک شستی نصب شود.
– استفاده از شستی در محلهای فرار و خروج و ابتدای راه پله .
– سیستم آدرس پذیر:
25) برای مجتمع های مسکونی و سوله های صنعتی بزرگ ، استفاده از سیستم آدرس پذیر الزامی است.
26) حداکثر طول لوپ 3 Kmو دارای حداکثر 128 المان میباشد.
27) در سیستم آدرس پذیر نمی توان مسیر رفت و برگشت را درون یک لوله قرار داد.
28) حداکثر تعداد لوپ 4 عدد می باشد.
29) در هر ناحيه (zone) حداكثر تعداد 24 عدد انواع سنسور در نظر گرفته شود.
30) كابل ارتباطي سنسورها از نوع (JY-ST-Y)mm0.8 انتخاب گردد. از کابل با سیم مقطع 1.5 میلیمترمربع برای آزیرها و شستی ها می توان استفاده نمود .
31) در مجتمع هاي تجاري- مسكوني نيازي به ارتباط خاصي بين سيستمهاي كنترل اعلام حريق واحدهاي تجاري و مسكوني نيست و فقط آژيرهايي در فضاي بيرون درنظر گرفته شود.
32) واحدهاي تجاري هركدام داراي يك سيستم اعلام حريق مستقل باشند و در پاساژها از يك سيستم اعلام حريق مركزي استفاده شود.33) در انتهاي مسير آژيرها مقاومت پايان خط در نظر گرفته شود.
34) در صورت روكار بودن سيم كشي سيستم اعلام حريق بايد از لوله فلزي استفاده نمود و از كاربرد داكت هاي پلاستيكي اجتناب گردد.
35) در پلاني از سيستم اعلام حريق كه كابل كشي ها و مركز اعلام حريق كشيده شده است ، توضيحي در مورد نواحي هر زون داده شود.
36) می بایست برای پله فرار یک زون مجزا در نظر گرفته شود که شاسی آن در هر طبقه و در مسیر پله فرار گیرد، 37) نظر به اینکه در پاگرد راه پله شاسی نصب شده ، لذا شاسی جنب درب ورودی واحد ساختمانی حذف میشود.
38) لازم است کلیه اتاق خوابها دارای دتکتور دودی باشد . ولی فضای راهرو نیازی به دتکتور ندارد.
39) با توجه به میزان بالای توان صوتی آژیرهای اعلام حریق،لازم است علاوه بر زیر زمین و همکف در هر دو
طبقه یک دستگاه آژیر نصب نمود بقدرت 75 دسی بل و ترجیحا در هر واحد یک بیزر با توان صوتی 30 دسی بل منظور گردد . بهر صورت هر ساختمان مسکونی باید دارای حد اقل دو آژیر می باشد .
40) لازم است در پلانی که سیستم اعلام حریق مرکزی (F.A.C) رسم شده ، تعداد زونهای آن و نیز محل کاربردی هر زون تعریف شود . بعنوان مثال :
” سیستم اعلام حریق مرکزی داری 8 زون و بازاء هر طبقه ، همکف ، راهرو ، آسانسور و پله فرار دارای یک زون میباشد.”